پزشک آدرس » آنچه

مقاله: آنچه آقایان باید درباره دمپایی روفرشی بدانن

آنچه کـه آقـایـان بـاید درباره دمـپایـی روفـرشـی بـدانند

دمپایی روفرشی های جلوبسته و با جنس پارچه ای یا حوله ای، باعث می شوند امکان به جریان افتادن هوا در ناحیه پا نباشد، بنابراین پوشیدن آنها در طول روز و به مدت طولانی توصیه نمی شود.

۱. دمپایی روفرشی های جلوبسته و با جنس پارچه ای یا حوله ای، باعث می شوند امکان به جریان افتادن هوا در ناحیه پا نباشد، بنابراین پوشیدن آنها در طول روز و به مدت طولانی توصیه نمی شود. به طور کلی بهتر است جنس دمپایی های روفرشی به گونه ای باشد که بتوان به راحتی آنها را شست و مدام نگران آلوده شدنشان نبود.

۲. معمولا آقایان بیشتر از خانم ها با مشکلات و بیماری های مربوط به پا مانند عرق کردن، بد بو شدن یا ابتلا به قارچ های پوستی در ناحیه بین انگشتان پا مواجه هستند زیرا مدت زمان بیشتری را خارج از منزل می گذرانند و پای آنها در طول روز، بیشتر در کفش باقی می ماند. وقتی پا برای مدت طولانی در یک فضای گرم و مرطوب قرار می گیرد، زمینه ابتلا به قارچ و مشکلات پوستی در آن بیشتر فراهم می شود. به همین دلیل به تمام آقایانی که ناراحتی خاصی در ناحیه کف پا، بین انگشتان یا حتی ناخن های خود دارند و در طول روز هم به مدت طولانی کفش پایشان می کنند، توصیه می شود حتما در منزل دمپایی روفرشی بپوشند و در اولین فرصت برای درمان بیماری شان به یک متخصص پوست مراجعه کنند زیرا از طریق راه رفتن با پای برهنه روی فرش و زمین خانه امکان انتقال بیماری های قارچی و عفونی پوستی به سایر اعضای خانواده هم وجود دارد. اصلا به علت واگیردار بودن بیماری های عفونی پوستی است که گفته می شود اعضای یک خانواده به هیچ وجه حق استفاده از دمپایی های مشترک را ندارند. ضمن اینکه افراد مبتلا به بیماری های پوستی در ناحیه پا، بهتر است تا درمان کامل از رفتن به استخر هم خودداری کنند تا باعث انتقال بیماری شان به دیگران نشوند.

۳. بهتر است آقایان برای حفظ سلامت پاها و پیشگیری از بو گرفتن دمپایی روفرشی خود، آن را حداقل هر ۲ هفته یک بار بشویند.

۴. اگر وجود قارچ یا بیماری پوستی دیگری در ناحیه پا برای فردی تشخیص داده شود و روند درمانی را طی کند، باید پس از درمان کامل هم حتما دمپایی خود را به خوبی بشوید و خشک کند تا اگر عوامل بیماری زا در گوشه و کنار دمپایی باقی مانده اند، از بین بروند و باعث ایجاد دوباره ناراحتی و ضایعه در او نشوند.

۵. خشک بودن پا در حفظ سلامت آن تاثیر چشمگیری دارد، افرادی که پس از استحمام، لابه لای انگشتان خود را خوب خشک نمی کنند و بلافاصله دمپایی های پلاستیکی یا چرمی روبسته می پوشند، محیط مناسبی برای رشد قارچ و بیماری های پوستی خاص دیگر را فراهم می کنند.

لازم است پس از استحمام، حتما لای انگشتان خود را با یک دستمال کاغذی یا پارچه نخی تمیز، کاملا خشک کرد و تا نیم ساعت دمپایی های جاذب رطوبت مانند دمپایی های پارچه ای یا حوله ای به پا داشت تا رطوبت باقی مانده در ناحیه پا کاملا جذب شود.

بعد از این نیم ساعت، می توان از دمپایی های روفرشی معمولی که منافذ کافی برای جریان یافتن هوا دارند، استفاده کرد. با این کار پاها دیگر دم نمی کنند و بهترین شرایط برای حفظ سلامت آنها فراهم می شود.

۶. برخی از دمپایی های روفرشی از جنس چرم هستند و ممکن است پس از پوشیدن آنها با پای برهنه یا خیس، روی پا دچار قرمزی، خارش یا التهاب شود. این مشکلات به دلیل وجود آلرژی احتمالی به آن جنس خاص به وجود می آیند. ضمن اینکه رنگ به کاررفته در برخی دمپایی ها هم می تواند برای برخی افراد، ابتلا به حساسیت پوستی را به دنبال داشته باشد. به طورکلی دمپایی هایی با جنس های پلاستیکی و رنگ های روشن، کمترین آلرژی پوستی را برای افراد به وجود می آورند. در هر صورت اگر با پوشیدن دمپایی جدید، دچار التهاب، خارش یا قرمزی پا شده اید، هرگز آن دمپایی را دوباره با پای برهنه نپوشید و برای حل مشکل، به متخصص پوست مراجعه کنید.

۷. دمپایی روفرشی خوب، علاوه بر داشتن منافذ کافی برای عبور و مرور هوا، باید سبک هم باشد. اگر دقت کرده باشید، وقتی با دمپایی راه می روید، قسمت پاشنه آن مدام به پاشنه پاهایتان کوبیده می شود. حالا هر چقدر که دمپایی سبک تر باشد، ضربه های کوبیده شده به پوست پا هم سبک تر می شوند و پوست را تحریک نمی کنند.

کلمات کلیدی: آنچه,که,آقایان,باید,درباره,دمپایی,روفـرشی,بدانند

دسته بندی: مقاله

مقاله: آنچه باید درباره منیزیم بدانید

آنچه باید درباره منیزیم بدانید

گرفتگی عضلات، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، افزایش تری‌گلسیرید خون، احتباس آب و سدیم …

وظایف منیزیم

این ماده‌مغذی در متابولیسم انرژی و سوخت‌و‌ساز گلوکز، چربی‌ها و پروتئین‌ها، انقباض عضلات در سلول‌های ماهیچه‌ای و قلب، گشاد شدن شریان‌های قلبی، انتقال عصبی و ساختمان استخوان‌ها و دندان‌ها نقش دارد بنابراین با تامین نشدن نیاز روزانه به این ماده‌معدنی، می‌توان انتظار داشت عملكرد هر یک از این ارگان‌ها دچار اختلال شود، مثلا گرفتگی عضلات، بی‌نظمی در ضربان قلب و افزایش سطح کلسترول‌خون. بررسی‌ها نشان داده‌اند با دریافت روزانه منیزیم كافی، خطر بروز بیماری‌های قلبی، فشار خون، دیابت و البته پوکی‌استخوان كاهش می‌یابد بنابراین به کسانی که مستعد ابتلا به این بیماری‌ها هستند، توصیه می‌شود منابع غذایی این ماده‌معدنی‌ را در رژیم‌غذایی روزانه‌شان بگنجانند.

علایم بروز کمبود

گرفتگی عضلات، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، افزایش تری‌گلسیرید خون، احتباس آب و سدیم در بدن و اختلال در عملکرد ویتامینD، افرادی که به کمبود منیزیم دچار هستند، از مشکلاتی مانند افسردگی، اختلال در تمرکز و تحریک‌پذیری رنج می‌برند. اگر پزشک برای شما مکمل منیزیم تجویز کرد، بهتر است که مقدار دارویی این مکمل را در طول روز تقسیم و همراه غذا آن را میل کنید.

منابع غذایی

آنچه باید درباره منیزیم بدانیدکه در هر لیوان از آن ۱۶۳ میلی‌گرم منیزیم وجود دارد. گوجه‌فرنگی نیز منیزیم فراوانی دارد. در میان مغزها، بادام، فندق و تخمه کدو حلوایی بیشترین مقدار منیزیم و نزدیک به ۱۵۶ میلی‌گرم از این ماده‌مغذی دارند. انواع لوبیاها هم از منابع منیزیم هستند به خصوص لوبیای چشم بلبلی و سفید. در گروه میوه‌ها، موز و انجیر خشک منیزیم بیشتری دارند و در گوشت‌ها ماهی تن مملو از منیزیم است. غلات سبوس‌دار نیز از منابع عالی این ماده‌معدنی محسوب می‌شوند و توصیه می‌شود برای تامین منیزیم روزانه از این گروه غذایی استفاده شود.

شرایط بروز کمبود

رژیم‌های غذایی سرشار از موادغذایی تصفیه‌شده، زمینه بروز کمبود منیزیم را فراهم می‌کنند. پیروی از برنامه‌غذایی‌ای که سبزی‌ها در آنها سهمی ندارند، احتمال کمبود منیزیم را بالا می‌برد. فعالیت‌های ورزشی شدید، مصرف داروهای ادرارآور، ملین‌ها، استروییدها، داروهای شیمی‌درمانی و آنتی‌بیوتیک‌ها مانند جنتامایسین نیز زمینه‌ساز کمبود منیزیم هستند. ابتلا به دیابت و بیماری‌های التهاب روده، اسهال و بیماری‌های مربوط به پانکراس هم زمینه‌ساز بروز علایم کمبود منیزیم است و مصرف زیاد الکل هم از دیگر عوامل ایجاد‌کننده کمبود این ماده‌مغذی محسوب می‌شود.

مقدار موردنیاز

نتایج آخرین بررسی‌ها نشان داده‌اندمقدار موردنیاز هر گروه سنی به این ماده‌معدنی به این ترتیب است:

کودکان ۱ تا ۳ ساله ۸۰ میلی‌گرم

۴ تا ۸ ساله ۱۳۰ میلی‌گرم

۹ تا ۱۳ ساله ۲۴۰ میلی‌گرم

۱۴ تا ۱۸ ساله ۴۱۰ میلی‌گرم

۱۹ تا ۳۰ ساله ۳۱۰ تا ۴۱۰ میلی‌گرم

۳۰ به بالا ۳۲۰ تا ۴۲۰ میلی‌گرم

توجه داشته باشید که در بزرگسالان، مقدار کمتر ذكرشده نیاز خانم‌ها و مقدار بیشتر نیاز آقایان را به منیزیم نشان می‌دهد. البته در دوران بارداری این نیاز در خانم‌ها هم بیشتر می‌شود و به ۳۶۰ میلی‌گرم می‌رسد. در دوران شیردهی، نیز مقدار موردنیاز ۳۲۰ میلی‌گرم است.

کلمات کلیدی: آنچه,باید,درباره,منیزیم,بدانید

دسته بندی: مقاله