پزشک آدرس » بیماری osteomyelitis

بیماری استئوميليت

نام لاتین osteomyelitis

استئوميليت عفونت استخوان و مغزاستخوان . هر يك از استخوان هاي بدن ممكن است درگير شود. در كودكان استخوان هايي كه معمولاً درگير مي شوند عبارتند از استخوان ران ، درشت ني ، استخوان بازو يا ساعد. در بزرگسالان استخوان هاي لگن و ستون فقرات معمولاً درگير مي شوند. اين بيماري در هر دو جنس و همه سنين ديده مي شود، ولي در كودكان در دوره رشد سريع (۱۴-۵ سال )، به خصوص در جنس مذكر شايع تر است .

علائم شایع بیماری استئوميليت چیست؟  تب . گاهي تنها علامت بيماري است . درد، تورم ، قرمزي ، گرمي و احساس درد با لمس برروي استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حركت دادن مفصل مجاور آن . مفاصل مجاور ناحيه مبتلا، نيز ممكن است دچار قرمزي ، گرمي و تورم باشند. در كودكاني كه هنوز قادر به تكلم نيستند، وجود درد ممكن است خود را به صورت امتناع از حركت دادن اندام فوقاني يا تحتاني ، خودداري از راه رفتن ، لنگيدن هنگام راه رفتن يا جيغ زدن هنگام لمس يا حركت دادن عضو مبتلا، نشان دهد. خروج چرك از طريق آبسه پوستي ، بدون تب يا درد شديد (تنها در موارد استئوميليت مزمن ) احساس ناخوشي عمومي

علت بیماری استئوميليت چیست؟  علت اين بيماري اغلب عفونت استافيلوكوكي است ولي ساير باكتري ها نيز مي توانند عامل آن باشند. باكتري ممكن است از منابع زير و از طريق جريان خون به استخوان گسترش يابد: شكستگي پا يا ساير صدمات كورك ، كفگيرك يا هرگونه ضايعه پوستي عفونت گوش مياني پنوموني [ ذات الريه ]

عوامل افزایش دهنده بیماری استئوميليت چیست؟ بيماري هاي تضعيف كننده مقاومت بدن رشد سريع در طي كودكي ديابت شيرين كاشتن وسايل ارتوپدي (مثلاً زانوي مصنوعي ) مصرف وريدي داروها

چگونه متوجه شویم به بیماری استئوميليت مبتلا شده ایم؟

اگر تعدادی از علائم زیر را دارید احتمال دارد مبتلا به این بیماری باشید:

تب . گاهي تنها علامت بيماري است . درد، تورم ، قرمزي ، گرمي و احساس درد با لمس برروي استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حركت دادن مفصل مجاور آن . مفاصل مجاور ناحيه مبتلا، نيز ممكن است دچار قرمزي ، گرمي و تورم باشند. در كودكاني كه هنوز قادر به تكلم نيستند، وجود درد ممكن است خود را به صورت امتناع از حركت دادن اندام فوقاني يا تحتاني ، خودداري از راه رفتن ، لنگيدن هنگام راه رفتن يا جيغ زدن هنگام لمس يا حركت دادن عضو مبتلا، نشان دهد. خروج چرك از طريق آبسه پوستي ، بدون تب يا درد شديد (تنها در موارد استئوميليت مزمن ) احساس ناخوشي عمومي

روش های پیشگیری از ابتلا به این بیماری چیست؟  اقدام فوري براي درمان هرگونه عفونت باكتريايي جهت پيشگيري از گسترش آن به استخوان ها يا ساير نواحي بدن

عواقب و عوارض :  اقدام فوري براي درمان هرگونه عفونت باكتريايي جهت پيشگيري از گسترش آن به استخوان ها يا ساير نواحي بدن. آبسه سرباز كرده به بيرون از طريق پوست كه تا هنگام التيام استخوان درگير بهبود نمي يابد. سفتي دايمي در مفصل مجاور (به ندرت ) شكستگي استخواني شل شدن وسيله ارتوپدي كاشته شده در بدن در صورت انسداد جريان خون عضو يا قانقاريا ممكن است قطع عضو مبتلا لازم باشد.

توصیه های درمانی:  . – بررسي هاي تشخيصي ممكن است شامل آزمايش هاي خون ، كشت خون براي شناسايي باكتري عامل بيماري ، اسكن راديونوكلئيد استخوان ، سي تي اسكن يا ام آرآي استخوان باشد. راديوگرافي استخوان اغلب تغييرات استخواني را تا ۳-۲ هفته پس از شروع عفونت

داروها:  مقدار بالاي آنتي بيوتيك ها. با وجود آنتي بيوتيك هاي قوي جديد، تجويز وريدي آنتي بيوتيك ها كه سابقاً يك ضرورت بود ممكن است ديگر لازم نباشد. تجويز آنتي بيوتيك چه به صورت خوراكي و چه وريدي ممكن است ۱۰-۸ هفته لازم باشد. مسكن ها مسهل ها، در صورت بروز يبوست در طي دوره طولاني استراحت در بستر

توصیه های پس از درمان:  تا ۳-۲ هفته پس از برطرف شدن علايم در بستر استراحت كنيد. پس از آن فعاليت هاي طبيعي خود را به تدريج از سر بگيريد.

رژیم غذایی:  رژيم خاصي نياز نيست . از يك رژيم متعادل استفاده كنيد. در صورت نياز از مكمل هاي مواد معدني و ويتامين ها استفاده كنيد.

مراجعه به پزشک:  اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي علايم استئوميليت باشيد. – بروز موارد زير در طي درمان : – تشكيل آبسه برروي استخوان مبتلا يا افزايش خروج چرك از آبسه موجود – تب – درد غيرقابل كنترل – اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي تجويزي ممكن است با عوارض جانبي همراه باشند.