پزشک آدرس » تأخیر

ازدواج: تأخیر سنی ازدواج در میان جوانان

تأخیر سنی ازدواج در میان جوانان

از موضوعات مهمی كه می توان در حوزه جامعه شناسی خانواده آن را به عنوان مسئله ای اجتماعی تلقی نمود پدیده تأخیر سنی ازدواج در بین جوانان است . این موضوع صرف نظر از این كه یك معضل اجتماعی است می تواند به عنوان آسیب اجتماعی طرح گردد.

واقعیت این است كه خانواده  در مفهوم كلی خود پدیده ای تاریخی و جهانی است و در همه جا وجود دارد چرا كه به نیازهای افراد پاسخ می دهد و كمتر جامعه ای را می توان سراغ داشت كه دارای نهاد خانواده نبوده باشد، گرچه باید اذعان نمود این نهاد در مسیر شكل گیری خود تحولات متفاوتی را پشت سر گذاشته است. بنابراین می توان بیان نمود كه خانواده به عنوان نهادی اجتماعی دارای مجموعه ای از الگوهای رفتاری است كه به منظور برآورده ساختن نیازهای انسانی به وجود می آید. این نهاد به منظور برطرف نمودن بعضی از نیازهای انسانی دارای یك سری كاركردها است كه از جمله آنها موضوع ازدواج  و فراهم نمودن زمینه های وابسته بدان در بین اعضای خانواده است.

تحول در ساخت خانواده های «گسترده» به «هسته ای» نكته ای است كه تأثیر آن در زمینه الزام یا اختیار اجتماعی در ازدواج قابل مشاهده است. به گونه ای كه از الزام و اجبار هنجاری كه از سطح جامعه در قالب نیروهای بیرونی و چهره به چهره موجب می گردید كه فرد تحت فشار هنجاری در سنین مقرر یا حتی زودتر تن به ازدواج دهد كاسته و تبدیل به اختیار و گزینش فردی شده است. به عبارتی بازخواست های بزرگانه تبدیل به درخواست های جداگانه در زمینه ازدواج گردیده است.

در واقع میل به ازدواج از اصلی ترین و مهمترین نیازهای نوع انسانی در جامعه بشری است و چه بسا دختران و پسران  كه امید و آرزوی خود را در زندگی فردا می جستند حالا آن را پیش روی دارند و درصدد بهره برداری صحیح و دلپسند از زندگی می باشند. با این تفاوت كه خانواده های امروزی در مسیر تحولاتشان با دو تحول عمده ساختاری و كاركردی در این زمینه درگیر شده اند.تحول ساختاری بر این مبنا كه حوزه ساختاربندی قدرت در خانواده را تعیین می كند وحوزه كاركردی به وظایفی كه خانواده در طول حیات خود بر عهده داشته است اشاره می كند. در راستای این تحولات است كه جامعه شناسان مسیر تحولات خانواده را از خانواده های «گسترده» به «هسته ای» شناسایی كرده اند. به گونه ای كه خانواده ی گسترده متشكل از اشخاصی است كه به علت بستگی های نسبی و خونی با یكدیگر مرتبط هستند و فرزندان همراه خانواده هایشان با پرداختن به حرفه و كار پدر در كنار هم به طور دسته جمعی زندگی می كنند؛ در حالی كه خانواده هسته ای ( كه فقط از شوهر، زن و فرزندان تشكیل شده ) دیگر توان نگهداری از فرزندان ازدواج كرده را ندارد و از طرفی فرزندان نیز تمایلی به سكونت در خانواده های پدری ندارند و زندگی مستقل و دور از خانواده را ترجیح می دهند. با این نگاه به خانواده و آسیب شناسی تحولات آن می توان مسئله تأخیر سنی ازدواج را در میان جوانان به شیوه نوینی تبیین نمود. چرا كه آنچه در جامعه امروزی ما مشهود است صحبت از تحول خانواده به سوی خانواده های هسته ای و در برخی مناطق در مرحله ی گذار از این وضعیت می باشد. با این توضیح مسئله تأخیر سنی ازدواج و سایر مسائل از قبیل افزایش طلاق  و … را می توان در نوع ساختار و كاركرد نهاد خانواده آن هم در بعد هسته ای تشریح نمود. چرا كه نگاهی به گذشته خانواده های گسترده در ایران بیانگر آن است كه زودرسی سن ازدواج و منع اجتماعی طلاق و تكیه بر ازدواج های درون همسری از مسائل خانواده در آن زمان بوده است ولی امروزه در خانواده های هسته ای با تأخیر سنی ازدواج، تكرار و افزایش طلاق و تكیه بر ازدواج های برون همسری مواجه هستیم. در واقع حركت از این مرحله ما را به سوی تطور در همسر گزینی در خانواده ها رهنمون می سازد و بر این اساس می توان محورهای عمده ای را كه اقدام به ازدواج را در جامعه ممكن و مسئله ساز می نماید تشریح نمود. این محورها عبارت اند از:

۱ – الزام یا اختیار اجتماعی در ازدواج
تحول در ساخت خانواده های «گسترده» به «هسته ای» نكته ای است كه تأثیر آن در زمینه الزام یا اختیار اجتماعی در ازدواج قابل مشاهده است. به گونه ای كه از الزام و اجبار هنجاری كه از سطح جامعه در قالب نیروهای بیرونی و چهره به چهره موجب می گردید كه فرد تحت فشار هنجاری در سنین مقرر یا حتی زودتر تن به ازدواج دهد كاسته و تبدیل به اختیار و گزینش فردی شده است.

 مفهوم واقعی ازدواج ،پذیرش یك پایگاه جدید است. پایگاهی با مجموعه جدیدی از امتیازات و الزامات و نیز پذیرفته شدن از سوی افراد جامعه. این پذیرش از طریق نوعی تأیید اجتماعی به نام شعائر و مراسم ازدواج انجام می گیرد. مراسم ازدواج و سنت های مرتبط با آن در حقیقت ابزاری اند كه این نقش را علنی می سازند و درباره آن تبلیغ می كنند. هم از این حیث كه دو فرد در حال سرگیری ازدواج با یكدیگر هستند تا آنها را به جامعه معرفی كند و از حیث دیگر عده ای را به تدریج جامعه پذیر نماید تا آماده پذیرش این نقش در جامعه شوند.

به عبارتی بازخواست های بزرگانه تبدیل به درخواست های جداگانه در زمینه ازدواج گردیده است. این وضعیت موجب می گردد كه براساس آن زوجین در آنچه به عنوان بزرگترین اقدام در تعیین سرنوشت شان تلقی می شود حق تصمیم گیری و انتخاب به خودشان واگذار می شود و(نقش والدین را) تا حد تأیید نهایی تقلیل می دهند. در حالی كه در گذشته عمدتاً خانواده ها مبادرت بدین كار می كردند. در واقع در حال حاضر روی آوردن جوانان به ازدواج با فشار اجتماعی كمتر از سوی خانواده ها و نیز اختیار بیشتر خود آنها همراه است.

این كاسته شدن در الزام موجب به تأخیر افتادن سن ازدواج  می شود. از طرفی دور ماندن جوانان از خانواده ، زندگی در شهر و یا كشورهای خارجی و تحصیلات، به این تأخیر دامن می زند و بر تعداد افراد مجرد در جامعه افزوده می گردد.

۲ – تأیید یا عدم تأیید اجتماعی در ازدواج
نكته دیگر این كه مفهوم واقعی ازدواج ،پذیرش یك پایگاه جدید است. پایگاهی با مجموعه جدیدی از امتیازات و الزامات و نیز پذیرفته شدن از سوی افراد جامعه. این پذیرش از طریق نوعی تأیید اجتماعی به نام شعائر و مراسم ازدواج انجام می گیرد. مراسم ازدواج و سنت های مرتبط با آن در حقیقت ابزاری اند كه این نقش را علنی می سازند و درباره آن تبلیغ می كنند. هم از این حیث كه دو فرد در حال سرگیری ازدواج با یكدیگر هستند تا آنها را به جامعه معرفی كند و از حیث دیگر عده ای را به تدریج جامعه پذیر نماید تا آماده پذیرش این نقش در جامعه شوند. بنابراین در واقع شاید در وهله اول، ازدواج را بتوان موضوعی فردی دانست ولی واقعیت ازدواج در عین این كه بین دو فرد صورت می گیرد می بایست مورد تصویب و تأیید جامعه قرار گیرد. در این باره «كلود لوی اشتروس» معتقد است كه «ازدواج برخورد دراماتیك طبیعت با فرهنگ است» به عبارتی جامعه می كوشد تا نیاز زیستی انسان را مهار كند و بدان برچسب فرهنگ بزند و از طریق مراسم مختلف آن را تنظیم نماید. در این راستا تأیید اجتماعی جامعه به همراه مراسم ازدواج هنجارهایی را برای فرد در نظر می گیرد تا از این طریق زمینه پذیرش زندگی آنها را فراهم كند.

نكته مهم آن است كه جوانان در رعایت هنجارهای مرتبط با مراسم و جشن های ازدواج با تفریط و ابهام روبه رو شده اند و یا برای گریز از آن به هنجارگرایی فردی دست می زنند. تغییر در معیارها و ارزش های خانواده موجب گردیده است افراد در طیف وسیعی از مراسم و جشن های ازدواج روستایی، شهری و مدرن گرفتار آیند كه خود انتظارات متفاوتی را از سوی طرفین طلب می كند. بنابراین وجود جشن های اجتماعی زیاد، متفاوت و در برخی موارد متناقض و رعایت آنها از سوی جوانان، ازدواج را با تأخیر روبه رو می سازد كه در قالب ایرادات و اشكالات خانواده ها خود را نشان می دهد كه رعایت هر یك از آنها زوجین را متحمل هزینه های فراوانی می نماید.

۳ – حمایت یا عدم حمایت اجتماعی در ازدواج
در زمینه انجام ازدواج اگر پشتیبانی و حمایت خانواده از لحاظ فكری و اقتصادی  صورت نگیرد بر تعداد افراد مجرد در جامعه افزوده می شود. به عبارتی هر چه هزینه های حمایت اجتماعی خانواده در قالب كمك هایی چون : فراهم آوردن زمینه های ازدواج، همسریابی، رفتن به مراسم خواستگاری و پا پیش نهادن و … از سوی والدین و دیگر اعضای خانواده، بیشتر باشد فرآیند همسر گزینی زودتر و راحت تر صورت می گیرد؛ در حالی كه به نظر می رسد در برخی موارد هر چه اقدام به ازدواج به صورت فردی و برخلاف نظر خانواده ها صورت گیرد، شخص می بایست هزینه اقتصادی بیشتری را از قبیل دادن مهریه بالا، گرفتن مراسم و جشن های فراوان در جهت جبران حمایت های خانوادگی قبول كند. در بعضی از موارد می توان گفت واگذاری بعضی از چنین حمایت هایی به سایر مؤسسات آموزشی و اقتصادی ،عقب نشینی خانواده را در انجام این وظایف میسر نموده است. مانند جشن های  ازدواج دانشجویی  كه به شیوه های حمایت های تشویقی، ترغیبی، مالی و حتی مشاوره ی همسریابی توسط برخی مؤسسات آموزشی و دانشگاهی به خاطر فقدان یا غیبت چنین كاركردی از خانواده است كه پذیرای چنین غرامتی شده اند. پس در این باره می توان نتیجه گرفت هر چه خانواده فرزندان خود را از حمایت های اجتماعی محروم سازد می بایست منتظر به عقب افتادن ازدواج آنها باشد و فرزندشان از لحاظ اقتصادی با مشكل روبه رو شود.

در پایان می توان نتیجه گرفت تغییرات در ساختار و كاركرد خانواده ها در جامعه ما موجب گردید كه در طول مرحله گذار یك سری از كاركردهای خود را از دست بدهد و به نهادهای دیگر بسپارد. در اینجاست كه نباید دیگر انتظار داستان هایی را داشت كه عقد دختر و پسرعموها را در آسمان می بندند، دیگر «خون بس» كارآمد نیست، مراسم خواستگاری  مبتنی بر طایفه و اقوام نمی باشد؛ بلكه عواملی چون تحصیلات، استقلال مالی و فكری و باز شدن فضاهای اجتماعی و خانوادگی موجب شده است كه اكثر ازدواج ها با تأخیر فراوان و به صورت مستقل باشد، دختران در زمان ازدواج بیشتر از پسران تحصیلات داشته باشند، پسرانی با پایگاه اقتصادی – اجتماعی پایین با دخترانی در طبقه اجتماعی بالا ازدواج كنند و … اینها همه مؤید به هم ریختگی در نوعی از معیارهای همسر گزینی  در جامعه است كه نه راه بازگشت به معیارهای سنتی وجود دارد و نه معیارهای مناسبی با توجه به این وضعیت جدید قابل شناسایی هستند. ولی امید است در این به هم ریختگی و ابهام در معیارهای همسرگزینی، راهی برای خروج از این بحران پیدا شود تا در آینده سامان هنجاری ازدواج شكل نوینی به خود گیرد و از شدت  آسیب های اجتماعی  ناشی از تأخیر سنی ازدواج در جامعه بكاهد.

کلمات کلیدی: تأخیر,سنی,ازدواج,در,میان,جوانان

دسته بندی: ازدواج

مقاله: رابطه تحصیلات دختران و تأخیر در ازدواجشان

رابطه تحصیلات دختران و تأخیر در ازدواجشان

دیدگاه جامعه شناسى, ازدواج یک قرارداد اجتماعى و ضامن بقاى نسل انسان است و از منظر روانشناسان ازدواج یکى از بالاترین ترکیبات روانى را در بر دارد. 

در واقع ازدواج از دیدگاههای گوناگون مورد بررسی قرار گرفته حتی از منظر پزشکی، به عقیده بسیاری از پزشکان بیشترین ضایعات انسانى و بیماریها متوجه افراد مجرد بوده و سهم ازدواج در کاهش آن حائز اهمیت است.

از نظر علماى اخلاق هم ازدواج مى تواند از اشاعه فساد و فحشا و رفتارهاى ناپسندى که مى تواند پیامد مستقیم عنان گسیختگى غرایز جنسى باشد جلوگیرى کند و یکى از پایه هاى حفظ سلامت جامعه محسوب می گردد در واقع آرامش و امنیت در یک جامعه, نتیجه ازدواج سالم و محیط آرام بخش خانواده است.

برخی از محققان طی تحقیقات خود متوجه شدند سن ازدواج و میزان تحصیلات یکی از مهم‌ترین فاکتورها برای موفقیت یک ازدواج است.

گرچه بالا رفتن سن ازدواج به ویژه در دختران موجبات دل نگرانی بسیاری از خانواده ها و حتی برخی از مسئولان و کارشناسان را فراهم کرده اما به نظر می رسد این امر یعنی تأخیر در ازدواج آن هم به بهانه ادامه تحصیل در بسیاری از اوقات باعث شکل گیری ازدواج های مستحکم تری نسبت به ازدواج های زودهنگام شده است.

بتسی استیونسون از دانشگاه پنسیلوانیا که تحقیقی در این خصوص انجام داده مطرح می کند: بررسی‌های ما نشان می‌دهد پایین‌ترین نرخ طلاق در بین افرادی است که در سن بالاتری ازدواج کرده و دارای تحصیلات بالاتری هستند. در مقابل افرادی که تحصیلات پایین‌تری دارند و در سنین پایین ازدواج کرده‌اند بالاترین نرخ طلاق را به خود اختصاص داده‌اند.

وی معتقد است: هرچه سن انسان‌ها بالاتر می‌رود آنها دید بهتری نسبت به اولویت‌های خود برای ازدواج پیدا می‌کنند در نتیجه با بالا رفتن سن، انسان‌ها توانایی بیشتری برای پیدا کردن افرادی که با روحیات آنها سازگار است پیدا می‌کنند.

یکی دیگر از دلایل بالا بودن نرخ طلاق در بین افرادی که در سنین پایین ازدواج کرده‌اند این است که بسیاری از این افراد از روی احساسات تصمیم به ازدواج می‌گیرند و سپس نیز از روی احساسات تصمیم می‌گیرند که به زندگی مشترک خود پایان دهند.

اما افرادی که دارای تحصیلات بالاتری هستند بهتر می‌توانند زندگی مشترک خود را مدیریت کنند، این افراد معمولاً درآمد بیشتری دارند و به همین دلیل کم‌تر در زندگی خود با مسائل و مشکلات مادی روبه‌رو می‌شوند که البته این مسائل یک بعد قضیه است.

روبرت مک‌هانری روانشناس دانشگاه آکسفورد طی انجام تحقیقاتی عنوان کرده است: میزان تحصیلات تأثیر زیادی روی زندگی آینده انسان‌ها دارد. هرچه دانشجویان در دانشگاه موفق‌تر باشند به همان میزان در زندگی کاری و به تبع آن در زندگی خانوادگی خود موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد.

فاطمه برهانی از جمله کارشناسانی ست که به مسئله ازدواج و ارتباط آن با میزان تحصیلات پرداخته و در مقاله خود اینگونه می نویسد: از دیدگاه اسلام ازدواج ضمن دارا بودن همه ویژگیهاى لازم در حفظ روابط خانوادگى و اجتماعى و بقا نسل و جلوگیرى از انحرافهاى مختلف عبادت به شمار می آید.

وی ادامه می دهد:در واقع ازدواج راهى ست که به کمال انسان منتهى شده و در اصلاح کج رویهاى اجتماعى, تضمین بهداشت روانى و کاهش رفتارهاى زشت اخلاقى نقش تعیین کننده و بس مهمى دارد.

و از نقطه نظر اجتماعى بدون تردید ازدواج واجد ارزش و از آن جمله آداب اجتماعى ست که در تمام جوامع بشرى، آن گونه که تاریخ نشان مى دهد تا به امروز متداول بوده و این خود دلیلى بر فطری بودن آن است.

در هر حال سن ازدواج به طور طبیعى به یک سرى عوامل بستگى دارد اما این عوامل در جامعه ما تحت تأثیر تغییرات و تحولات شرایط اجتماعى، اقتصادى و تغییر ارزشها و هنجارها, به یک باره زیاد مى شوند و انجام این امر را دچار اشکال ساخته و ازدواج به موقع جوانان را به تأخیر انداخته یا اصولا منتفى مى کنند.

در کشور ما با نگاهى به آمار میانگین سن ازدواج دختران مشاهده مى شود که در سالهاى اخیر این میانگین به تدریج افزایش یافته است. این واقعیت نشان مى دهد که امروزه جوانان دیرتر به بلوغ اقتصادى و اجتماعى مى رسند و فاصله میان بلوغ جنسى عاطفى و بلوغ اقتصادى و اجتماعى آنها روز به روز بیشتر مى شود.

به هر حال کشور ما به دلیل ریشه های دینی و فرهنگی غنی که دارد نگاهش نسبت به امر ازدواج و تأخیر در آن متفاوت است به نحوی که در بسیاری از جوامع و خانواده ها این امر به شدت نهی می گردد. اما آنچه حائز اهمیت است توجه به اثرات این نوع نگاه ست، اینکه از یک سو تأخیر در ازدواج و افزایش سن زوجه در بسیاری از مواقع موجب کاهش نرخ طلاق شده و در بسیاری موارد نیز موجب بروز مشکلات و مسائل جبران ناپذیری شده است.

در هر حال از سوی دیگر نیز مشاهده خانواده هایى که در حیات زناشویى موفقیت نداشته و پیوسته در مشاجرات و اختلافات به سر مى برند و متأسفانه تعدادشان هم کم نیست به منزله یک تهدید جدى براى جوانان محسوب مى شود.

در واقع این امر موجب می گردد آنها تمایل نداشته باشند که فراقت خاطر و آسایش خود را از دست بدهند، این دسته از جوانان ناملایمات تجرد را بر گرفتاریها و مشاجرات خانواده هاى متأهل ترجیح مى دهند بنابراین تجارب تلخ از زندگى ناموفق والدین یا اطرافیان موجب روگردانى جوان از امر ازدواج مى شود واین خود مسئله بسیار مهمی ست که باید مورد بررسی و نقد قرار گرفته و راهکاری عملی به جوانان ارائه گردد.

در نهایت با عنایت به فرهنگ اسلامی که در میان خانواده های ایرانی به چشم می خورد بهتر است بیش از پیش به امر ازدواج وعوامل تأخیر در آن توجه کرد و باید تلاش کرد تمام عوامل را مورد بررسی قرار داد و نکات مثبت و منفی آن را به جوانان گوش زد کرد تا جوان ما به راحتی بتواند دست به انتخاب بزند.

کلمات کلیدی: رابطه,تحصیلات,دختران,و,تأخیر,در,ازدواجشان

دسته بندی: مقاله